Biz üç kisiydik; Bedirhan, Nazlican ve ben.
Üç agiz, üç yürek, üç yeminli fisek...
Adimiz bela diye yazilmisti daglara taslara
Boynumuzda agir vebal, koynumuzda çapraz tüfek.
El tetikte kulak kiriste ve sirtimiz topraga emanet
Baldiran acisiyla ovarak üsüyen ellerimizi
Yildiz yorgan altinda birbirimize sarilirdik
Deniz çok uzaktaydi ve dokunuyordu yalnizlik.
Gece uçurum boylarinda, uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmegimize, türkümüze çarpar geçerdi
Gögsüne kekik sürerdi Nazlican, tüterdi buram buram
Gizlice ona bakardik, yüregimiz göçerdi.
Belki bir çoban kavalinda yitirdik Nazlican' i,
Atesböcekleriyle bir oldu kirpisarak tükendi.
Bir narin kelebek ölüsü birakip tam ortamiza,
Kursun gibi, mayin gibi tutusarak tükendi...
Oy Nazlican vahsi bayirlarin marali
Nazlican saçlari firtinayla tarali
Sen de böyle gider miydin yildizlar ülkesine
Oy Nazlican... oy can evinden yarali.
Nazlican serin yayla çiçegi
Nazlican deli dolu heyecan
Gögsümde bir sevda kelebegi
Nazlican ah Nazlican...
Artik yenilmis ordular kadar eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça
Gerisi ölüm duygusu, gerisi sagir sessizlik,
Geçip gittik, Nazlican boslugu aramizda.
Bedirhan'i bir gedikte sirtindan vurdular
Yarip çikmisken nice büyük ablukalari
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca
Titredi ve iki yana düstü kollari.
Ölüm bir isirgan otu gibi sarmisti her yanini
Devrilmis bir agaçti ay isiginda gövdesi
Uzanip bir damla yas ile dokundum kirpiklerine
Gögsümü çatlatirken nabzimin tükenmis sesi.
Sanki bir sakaydi bu, birazdan uyanacakti,
Birazdan atesi karistirip bir cigara saracakti
Oysa ölüm sadik kalmisti randevusuna ah
O da Nazlican gibi bir daha olmayacakti.
Ey Bedirhan; katran gecelerin heyulasi,
Ey Bedirhan; kancik pusularin belasi
Sen de böyle bitecek adam miydin, konussana...
Ey Bedirhan ey mezari kartal yuvasi.
Bedirhan mor daglarin kaçagi
Bedirhan mavi gözleri sahan
Zulamda suskun gece biçagi
Bedirhan ah Bedirhan.
Biz üç kisiydik
Üç intihar çiçegi
Bedirhan, Nazlican ve ben
Suphi...
|
Favorilere Ekle
